خودروهای شاسی‌بلند و کراس‌اوور در سال‌های اخیر سهم بزرگی از بازار ایران را به خود اختصاص داده‌اند. بسیاری از خریداران علاوه بر راحتی و امکانات شهری، به توانایی خودرو در مسیرهای خارج از جاده نیز توجه دارند. یکی از خودروهایی که اخیراً توجه زیادی جلب کرده، تیگارد L7 است. این کراس‌اوور به‌عنوان محصول مونتاژی شرکت «کوشا خودرو» و برگرفته از برند SWM G05 Pro چینی وارد بازار ایران شده است. اما پرسش مهم اینجاست: آیا می توان از تیگارد L7 برای آفرود استفاده کرد؟
در ادامه با تیگارد مگ همراه باشید.
طراحی بدنه و فاصله از زمین
تیگارد L7 با ظاهری مدرن و حجیم عرضه شده است. خطوط بدنه، جلوپنجره بزرگ و چراغ‌های LED، آن را شبیه به بسیاری از شاسی‌بلندهای روز دنیا نشان می‌دهد. ارتفاع آن از سطح زمین حدود ۲۱۰ میلی‌متر است؛ رقمی که از بسیاری کراس‌اوورهای شهری بیشتر است و در مسیرهای خاکی یا دست‌اندازهای شدید، مانع از برخورد کف خودرو به زمین می‌شود.
با این حال، باید توجه داشت که ارتفاع ۲۱۰ میلی‌متر به‌معنای توانایی کامل در عبور از مسیرهای سنگلاخی و سخت کوهستانی نیست، اما برای جاده‌های خاکی، شنی و حتی مسیرهای ناهموار روستایی کفایت می‌کند.
جزئیات دقیق‌تر فنی موتور و گیربکس
قلب تپنده تیگارد L7 یک پیشرانه ۱.۵ لیتری توربو شارژ است که حدود ۱۵۶ اسب بخار قدرت و ۲۳۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. این نیرو توسط یک گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک به چرخ‌ها منتقل می‌شود.
مقایسه توربو شارژ با موتور تنفس طبیعی در آفرود:
- موتورهای توربو مانند L7 در دور موتورهای پایین گشتاور بیشتری تولید می‌کنند. این ویژگی برای آفرود سبک مفید است، چون خودرو در سربالایی‌ها یا هنگام عبور از ناهمواری‌ها نیاز به نیروی کشش سریع دارد.
- با این حال، توربو به دمای هوای ورودی و کیفیت بنزین حساس است. در مسیرهای طولانی خارج از جاده که ممکن است بنزین با کیفیت پایین‌تر استفاده شود، احتمال افت راندمان وجود دارد.
- موتورهای تنفس طبیعی (مثل برخی آفرودرهای قدیمی‌تر) شاید شتاب اولیه کمتری داشته باشند، اما پایداری و دوام بیشتری در شرایط سخت دارند. بنابراین در آفرودهای جدی، هنوز طرفداران زیادی دارند.
گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک تیگارد L7 تعویض دنده نرم و هوشمندی دارد، اما نبود حالت کاهش‌دهنده دنده (Low Range Gearbox) مثل شاسی‌بلندهای واقعی، توانایی آن را در مسیرهای خیلی شیب‌دار محدود می‌کند.
مصرف سوخت و تأثیر آن در سفرهای خارج جاده
مصرف سوخت ترکیبی تیگارد L7 حدود ۸.۵ تا ۹ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است. این عدد برای یک کراس‌اوور ۷ نفره قابل قبول است. اما در شرایط آفرود، مصرف سوخت معمولاً بالاتر می‌رود؛ چون موتور تحت فشار بیشتری قرار می‌گیرد و مسیرها هم کوتاه و پرشتاب نیستند.
برای سفرهای طولانی خارج از جاده باید چند نکته را در نظر گرفت:
- ظرفیت باک ۶۰ لیتری L7 امکان طی مسافت حدود ۶۰۰ تا ۶۵۰ کیلومتر در جاده آسفالت را می‌دهد. اما در شرایط آفرود، این عدد ممکن است به ۴۵۰ کیلومتر یا کمتر کاهش یابد.
- در مناطق کوهستانی یا بیابانی که پمپ‌بنزین در دسترس نیست، همراه داشتن گالن سوخت یدکی ضروری است.
- موتور توربو به بنزین با اکتان بالاتر نیاز دارد تا بهترین عملکرد را داشته باشد. در سفرهای خارج‌شهری، کیفیت پایین‌تر بنزین ممکن است باعث افت راندمان شود.
بنابراین از نظر مصرف، تیگارد L7 برای طبیعت‌گردی سبک مشکلی ندارد، اما برای ماجراجویی‌های طولانی و سنگین باید مدیریت سوخت به‌دقت انجام شود.
شاسی و تعلیق
تیگارد L7 از شاسی یکپارچه (Monocoque) بهره می‌برد؛ یعنی مانند اکثر کراس‌اوورها، ساختاری مشابه خودروهای سواری دارد. این نوع شاسی برای راحتی، کاهش وزن و هندلینگ بهتر طراحی شده است، اما مقاومت و انعطاف لازم برای مسیرهای آفرودی سنگین مانند وانت‌ها یا شاسی‌بلندهای دو دیفرانسیل را ندارد.
سیستم تعلیق جلو مک‌فرسون و عقب چنداتصالی نیز بیشتر روی نرمی سواری و راحتی شهری تمرکز دارد تا استحکام در شرایط سخت. در نتیجه، هرچند حرکت روی دست‌اندازها و مسیرهای ناهموار روستایی با کمترین تکان انجام می‌شود، اما در برابر فشارهای شدید آفرود، احتمال آسیب‌دیدگی وجود دارد.
بررسی لاستیک‌ها و تأثیر نوع تایر روی توانایی آفرود L7
لاستیک یکی از حیاتی‌ترین مؤلفه‌ها در آفرود است. تیگارد L7 به‌طور استاندارد با لاستیک‌های جاده‌ای (Highway Terrain) عرضه می‌شود. این تایرها برای جاده‌های آسفالت و استفاده روزمره طراحی شده‌اند و در مسیرهای خاکی سبک نیز عملکرد قابل‌قبولی دارند. اما در زمین‌های شنی، گلی یا سنگی به‌سرعت دچار لغزش می‌شوند.
برای بهبود توانایی آفرود L7 می‌توان از تایرهای All-Terrain (AT) استفاده کرد. این تایرها ترکیبی هستند و علاوه بر عملکرد مناسب در جاده، در خاک، شن و مسیرهای ناهموار نیز کشش بیشتری ایجاد می‌کنند. اگرچه استفاده از تایر AT کمی مصرف سوخت را بالا می‌برد و صدای بیشتری ایجاد می‌کند، اما برای طبیعت‌گردان انتخابی منطقی است.
برای کسانی که قصد عبور از مسیرهای سخت‌تر را دارند، تایرهای Mud-Terrain (MT) بهترین گزینه‌اند، ولی باید در نظر گرفت که این تایرها برای رانندگی روزمره شهری مناسب نیستند. بنابراین انتخاب تایر بستگی مستقیم به سبک استفاده راننده از L7 دارد.
امکانات ایمنی و کمک‌راننده
تیگارد L7 به امکاناتی مانند کنترل پایداری (ESP)، کنترل کشش (TCS)، ترمز کمکی در سربالایی (HSA) و ترمز کمکی در سرازیری (HDC) مجهز است. این آپشن‌ها در مسیرهای ناهموار بسیار کمک‌کننده هستند و مانع از لغزش چرخ‌ها یا سر خوردن خودرو می‌شوند. هرچند نبود سیستم AWD همچنان یک نقطه‌ضعف جدی است، اما وجود این تکنولوژی‌ها باعث می‌شود رانندگی در مسیرهای خاکی ایمن‌تر و کنترل‌پذیرتر باشد.
توصیه برای استفاده آفرودی
اگر قصد دارید تیگارد L7 را برای ماجراجویی در دل طبیعت استفاده کنید، بهتر است نکات زیر را رعایت کنید:
- مسیرهای خیلی سخت، سنگلاخی و باتلاقی را انتخاب نکنید.
- فشار باد لاستیک‌ها را برای حرکت در شن یا خاک نرم کمی کاهش دهید.
- تجهیزات ضروری مانند زنجیر چرخ، بیل و تسمه یدک‌کشی همراه داشته باشید.
- در سفرهای گروهی حرکت کنید تا در صورت گیر افتادن، کمک در دسترس باشد.
- سرویس‌های دوره‌ای تعلیق و جلوبندی را جدی بگیرید.
